Dnia 19 lutego „ Klub Nad Silnicą” wznowił swą działalność po kilkumiesięcznej przerwie z powodu pandemii. Zebrało się kilkadziesiąt osób, prelekcję wygłosiła Mieczysława Piętek przedstawiając postać poety, artysty.
Cyprian Kamil Norwid urodził się 24 września 1821r na Żmudzi. Wcześnie osierocony był przez matkę, później jego ojciec umarł w więzieniu. Był pięknym młodzieńcem, nazywano go „Anglikiem”, pisał poezję, obwołano go największym talentem poetyckim.
Norwid był wychowywany przez rodzinę. Wyjeżdża do Warszawy, później wędruje po Polsce oraz Europie.
W 1852r jest w Paryżu, później w Londynie, Ameryce, ponownie odwiedza miasta europejskie. W między czasie nawiązuje kontakt z piękną arystokratką Marią Kalergis uczennicą Szopena . Zaręczyny zostały zerwane, Norwid zajmuje się pisaniem poezji, uprawiał sztukę użytkową.
Przez pruską policję został uwięziony. W więzieniu, nawiązał kontakt z członkami Wielkiej Emigracji. Osadzony jest wśród złoczyńców, w złych warunkach, często chorował m.in. na uszy i do śmierci był głuchy.
Po zwolnieniu wraca do Włoch, poznaje hrabiego Zygmunta Krasińskiego, osiada w Paryżu. Brakuje mu funduszy do życia, pomagają mu członkowie Wielkiej Emigracji jak Mickiewicz, Słowacki czy Szopen. Udzielają mu pożyczek, ponieważ nie miał środków do życia. Zajmuje się literaturą, ale nie jest ona wydawana. Traci kontakt z Czartoryskim, w 1877r umieszczony jest jako pensjonariusz w Domu św. Kazimierza.
Po śmierci siostry zakonne prowadzące ten dom chowają go 23 maja 1883r pod Paryżem. W 1888r przeniesiono zwłoki do zbiorowego grobu Polaków. Na cmentarzu tym byli też pochowani inni sławni Polacy.
Sława Norwida powstała później po latach, wiersze zdobyły dużą popularność, również jak akty teatralne, które są grane obecnie.
To słowa Cypriana Norwida : „ U nas energia wyprzedza, u boku inteligencję”. „Piękno na to jest, aby zachwycało – do pracy. Praca, by się było pięknym”.
Spotkanie było ciekawe, przypomnieliśmy twórczość Norwida i innych poetów.
Miecia otrzymała duże brawa.
Zdjęcia wykonała Weronika Czerw, napisała Bogda Matachowska.
